بررسی ماده ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و مقایسه آن با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

Review of Article 20 of the Universal Declaration of Human Rights and its comparison with the Constitution of the Islamic Republic of Iran

آیا میدانید : ۳۰ ماده اعلامیه جهانی حقوق بشر وجود دارد ؟ از اساسی ترین حقوق انسانی شما هستند و متعلق به شماست.ماده بیستم اعلامیه جهانی حقوق بشر ؛ هر انسانی را محق به ازادی گردهمایی و تشکیل انجمنهای مسالمت آمیز میداند.و تاکید میکند که هیچ‌ کس را نمی‌بایست مجبور به شرکت در هیچ انجمنی کرد.

آزادی اجتماعات و تظاهرات یکی از مظاهر دموکراسی است و یکی از حقوق اساسی ست که افراد بتوانند آزادانه و بطور مسالمت آمیز, دور هم گرد آیند و هیچ گونه مانعی برای تجمع آن ها در بین نباشد مردم میتوانند با مشارکت عملی و حضور مستقیم در امور مدنی جامعه, هیئت حاکمه و افکار عمومی را متوجه خواسته های خویش سازند و ازز این طریق مطالبات خود را مطرح کنند. حق تشکیل اجتماعات در اسناد بین المللی نیز مورد پذیرش قرار گرفته است و در ماده ۲۱ میثاق حقوق مدنی و سیاسی تاکید میکند که این حق‌‌ نباید تابع‌ هیچ‌ گونه‌ محدودیتی‌ باشد, مگر اینکه منجر به اخلال در نظم عمومی جامعه شود.

و اما بر اساس اصل ۲۶ قانون اساسی ج.ا ایران , تنها احزاب و انجمن‏های سیاسی , صنفی و اسلامی یا اقلیتهای دینی شناخته‌شده ,در تشکیل اجتماعات آزادند و در اصل ۲۷ قانون اساسی بر تشکیل اجتماعات و راه پیمائیها بدون حمل سلاح به شرط آنکه مخل به مبانی اسلام نباشد , اشاره شده است

نکته حایز اهمیت اینست ؛ که قانون اساسی ضمن به رسمیت شناختن آزادی اجتماعات , معیار اِعمال و اجرای این آزادی را مقید به محدودیتهای کلی نموده است. و این حق را فقط برای احزاب و انجمن های شناخته شده , قائل دانسته و این قوانین با اصول برابری و حقوق مساوی برای همه اقشار ملت ,, منافات دارد. دولتها نباید تشکیل این گردهمایی ها را مشروط به اندیشه و ایدئولوژی غالب بر حکومت کنند و آنچه مسلم است افراد بر محور یک عقیده وو تفکر مشترک گرد هم میآیند که ممکن است با موازین حاکم بر آن جامعه منافات داشته باشد.
و اینگونه است که تشکیل اجتماعات در ایران با محدودیت ها و چالش های بازدارنده ای همچون اخذ مجوز ، ساز و کارهای اداری, نحوهه برخورد پلیس با اجتماعات و … مواجه است.